موها روی همه قسمت های پوست انسان بجز کف دستها و کف پاها رشد می کنند، اما بسیاری از موها خیلی ظریف هستند و عملا نامرئی و مخفی می باشند. مو از پروتئینی به نام کراتین ساخته شده است که این پروتئین توسط فولیکول های مو در لایه خارجی پوست تولید می گردد. وقتی فولیکول ها سلولهای موی جدید را تولید می کنند، سلولهای قدیمی تر به سمت سطح پوست و بیرون هل داده می شوند، در واقع با نرخی حدود 6 اینچ در سال رشد می کنند. مویی که شما مشاهده می کنید در واقع رشته ای از سلولهای مرده کراتین است. افراد بالغ بطور متوسط حدود 100 هزار تا 150 هزار تار مو بر روی سر خود دارند که روزانه 100 تار از آنها ریزش دارد؛ بنابراین وجود تعداد کمی تار مو بر روی برس دلیل ریزش مو نیست.
در هر زمانی، حدود 90 درصد موهای سر یک فرد در حال رشد کردن می باشد. هر فولیکول مو چرخه زندگی خودش را دارد که می تواند تحت تاثیر عوامل مختلفی نظیر سن، بیماری و شمار زیادی از فاکتورهای دیگر قرار گیرد. این چرخه زندگی به 3 فاز یا مرحله تقسیم می شود:
- آناژن(Anagen): مرحله رشد مو فعال که بین 2 تا 6 سال سال طول می کشد.
- کاتاژن(Catagen): مرحله رشد مو انتقالی که 2 تا 3 هفته طول می کشد.
- تلوژن(Telogen): مرحله استراحت که حدود 2 تا 3 ماه دوام دارد؛ در انتهای مرحله استراحت مو می ریزد و موی جدیدی جایگزین آن می شود و چرخه رشد مجددا آغاز می گردد.
انواع مختلفی از ریزش مو وجود دارد که تحت عنوان آلوپسی نیز نامیده می شود:
- آلوپسی اینولوشنال( Involutional) : وضعیتی طبیعی ست که در آن تارهای مو بتدریج با افزایش سن نازک می گردند. اکثر فولیکول های مو در مرحله استراحت چرخه زندگی خود باقی می مانند و مابقی موها کوتاهتر و کم پشت تر می شوند.
- آلوپسی آندروژنیک : وضعیتی ژنتیکی ست که می تواند هم در مردان و هم در زنان بروز پیدا کند. مردان با این وضعیت، که کچلی با الگوی مردانه نیز نامیده می شود، از ریزش مو از سنین نوجوانی یا اوایل دهه 20 زندگی خود رنج می برند. این نوع ریزش مو با عقب رفتن خط رویش موها و کم پشت شدن و محو شدن تدریجی موها از قسمت فرق سر و قسمت جلوی سر مشخص می شود. زنانی که دچار این وضعیت می شوند، تحت نام الگوی کچلی زنانه، تا دهه 40 زندگی خود و بعد از آن کم پشتی و ریزش قابل توجهی را تجربه نمی کنند. زنان یک کم پشتی کلی را در تمام فرق سر، با ریزش قابل توجهی در قسمت پیشانی را تجربه می کنند.
